Het is wat het is

Op de flanken van de Holterberg in Salland was ik aan het wandelen. Prachtige heidevelden en bossen. De grijze landschappen deden mij denken aan de kunstschilder Ton Schulten uit Ootmarsum. Met kleurrijke vlakken werden je ogen door het contrast van donkere naar felle kleuren naar het midden van het schilderij getrokken. Ik zag de zelfde vlakken ook in dit heidelandschap zag en ik hoefde alleen nog maar de kwast te pakken om ze te schilderen.

Zoals zo vaak als ik aan het wandelen ben, stromen de regels en verhalen in mijn hoofd. Ken je dat? Zo droom je de prachtigste volzinnen en de meest interessante passages. Allemaal bedoeld om ze ooit op te nemen in een verhaal. Nieuwe perspectieven voor een bestaand verhaal. Of een ander inzicht voor een nieuw verhaal. Het is interessante zoektocht om bij je zelf te ontdekken welke verhalen er allemaal in je verscholen zit. Zo deed ik laatst een oefening tijdens een workshop op Ameland. In een gedachte oefening kwam opeens een verhaal tevoorschijn van een moment die ik had beleefd in een jeugdherberg. Natuurlijk ging het over een meisje. Prachtig lang krullend haar. Zij was daar samen met haar hele familie op vakantie. De volgende regels heb ik daarover opgeschreven:

Ik zag haar voor het eerst in een jeugdherberg. Ik was net 16 jaar. Haar krullen danste in de zon en haar familie danste om haar heen. Met een klein gebaar werd ik uitgenodigd om bij hun aan tafel te komen. Een paar aardappeltjes, een kwak andijvie met een gehakbal stond er op het menu. Die eerste indruk. Die eerste blik. Dat eerste moment van thuiskomen.

Op een dag wandelde ik naar het station. Op spoor 6 kwam haar trein en ze stapte uit. Ik zwaaide als blijk van herkenning. Daar was ze. Ze zat achterop de bagagedrager. Ze pakte mijn middel en gingen op weg. Thuisgekomen, koffer uit pakken. Ze kreeg de slaapkamer van mijn zus. Die avond gingen we naar de stad om gezellig iets te drinken. In de bar een optreden van een zanger .. we praten en we praten. Van kroeg naar kroeg en ik pakte haar hand.

Als ik terugkijk op deze dag toen besefte ik mij dat …..

Tja, en vanaf hier kan het alle kanten op. Ze had eigenlijk helemaal geen interesse in mij. Of dat ze veel te ver weg woonde om er iets van te kunnen maken. Ik kan hier ook vertellen dat mijn zus flink roet in het eten heeft gegooid. Wat waar is, maar doet er helemaal niet toe. Het boeiende van verhalen vertellen is dat niemand weet wat jij wilt vertellen. Dat geeft enorm veel ruimte. Niemand weet immers wat ik ga vertellen. En dat is wat het is.

Voor meer inspiratie en een goed verhaal kan je altijd op bezoek komen in mijn Inspiratiemuseum.

Het Inspiratiemuseum is gevestigd op de Zandkant 7b in Heeswijk. Het is altijd open op afspraak. ‘Plan je bezoek’ of door een mail te sturen naar info@inspiratiemuseum.nl. Voor een last-minute kan je mij het beste even bellen op 06-53941367. Neem gerust contact met mij op. Tot gauw!