Het kleinste beetje licht doet donker doen verdwijnen

Op reis

Ik ben vaak hier in Heeswijk langs het verzorgingshuis De Laverhof gereden. Maar vandaag was het de eerste keer dat ik hier naar binnen ging. Ik had een afspraak om een kerstverhaal voor de bewoners voor te bereiden. Buiten was een opvallende bewegingstuin gemaakt en natuurlijk was het terrein al een beetje ingericht met kerstsfeer. Ik was wat aan de vroege kant en de schemer zorgde ervoor vooral het licht van binnen naar buiten scheen. Alleen dat al gaf een warme sfeer. Bij binnenkomst zag je allerlei activiteiten om iedereen uit bed te krijgen en hun ontbijt aan te reiken. De één was al begonnen en de ander kwam er net aan. Allemaal lieve mensen. Ik keek lekker in het rond en zwaaide naar iedereen die ik zag. Ik begreep ook wel dat ik voor al die mensen een vreemde ben. Natuurlijk zei ik iedereen “goede morgen”. Hoewel dat voor sommige best wel een rare betekenis heeft. Zo goed zijn de ‘s morgens niet altijd. Maar de warmte van de bewoners en hun verzorgers was mijn deel.

Valkuil

Dit kerstverhaal is geen gemakkelijke uitdaging. Al dagen ben ik in mijn hoofd bezig om het kerstverhaal rond te krijgen. Eigenlijk wil ik twee verhalen gaan vertellen, maar dat dan weer als één geheel. En dan weer oefenen onder douche. Het verhaal gaat over hoe makkelijk het is om in de valkuil te stappen om mensen de deur te wijzen en met onze aannames mensen makkelijk weg te zetten. ‘Je bent een vreemde die verdwaald is zeker.’ Zingen we begin december uit volle borst, maar tegen de kerst zijn we dat toch wel weer snel vergeten en laten we ze soms in de kou staan. En dat alles met een boodschap … een kerstgedachte. Het leuke van dit verhaal is, dat ik ze kan vertellen met een verschillende fragmenten die ik echt zelf heb meegemaakt. Dat maakt het nog persoonlijker en indringender. Ik ga dit verhaal niet alleen vertellen aan de bewoners van de zorginstelling maar ook nog bij Rob Juin van de boerderij ‘op ’t Erf’. Ook dat is weer een bijzonder verhaal.

Kerstverhaal

Rob is biologische boer met kippen, varken en schapen. Rob is zo’n boer waar al zijn dieren de ruimte en tijd krijgen om op te groeien. En dat levert uiteindelijk weer een heerlijke maaltijd op. Ik haal daar vaak mijn vlees. Heerlijk! En elke keer als ik daar kom, krijg ik een lekker bakkie thee. Eerlijk gezegd, ook wel een beetje door mij afgedwongen omdat het daar altijd erg gezellig is. Voor deze blog niet relevant, maar wel leuk om even aan te stippen. We wisselen vaak de laatste ontwikkelingen uit en vertellen wat ons bezig houdt. Het is dus goed vlees met een goed verhaal. Er is namelijk altijd wel wat te vertellen. Nu dacht ik … wat als ik nu een kerstverhaal vertel bij de aankoop van een stukje vlees. Hoe bijzonder zou dat zijn? Het is een combinatie die ik zelf nog niet eerder heb gezien of gehoord. Zeker niet in relatie tot de kerst waar veel mensen genieten van de rijkdom van een kerstmaal. Hoewel ik dat iedereen gun, is dat zeker niet voor iedereen vanzelfsprekend. Daarom een goed verhaal met een fijne boodschap erin.

Eerlijk

Het is in ieder geval beter dan die reclames van die grootgrutters. Ik erger mij er enorm aan. Zij vertellen ons dat we overdreven veel en lekker moeten eten en tegelijkertijd weet je eigenlijk niet wat je eet. Samen zijn en vervolgens is er toch een hele grote groep die aangewezen op de voedselbank. Ik weet het niet, maar er is veel scheef in ons land. Daarom vertel ik mijn eigen kerstverhaal gewoon uit mijn hart. Puur en eerlijk. Je weet dus in mijn geval waar het vandaan komt.

Luisteren

Op de boerderij van Rob Juin ga ik twee middagen elke klant verrassen met dit bijzondere verhaal. Ik hoop dat ik met mijn kerstverhaal zoveel mogelijk mensen bereik. Luisteren naar elkaar is mijn kerstgedachte. Mijn boodschap die ik graag met iedereen wil delen is een sprankje hoop. Met de wetenschap dat je echt niet veel hoeft te doen om de wereld om ons heen ietsjes lichter te maken. Ietsjes menselijker. Met een snufje empathie. Ik droom dan over één van mijn favoriete spreuken in mijn Inspiratiemuseum. “Het kleinste beetje licht doet donker doen verdwijnen.”

Fijne dagen!

Nieuwsgierig naar het hele verhaal? Bel of mail mij dan.

Note: de spreuk “Het kleinste beetje licht doet donker doen verdwijnen is van Ellen