Hee spiegel! … wat wil je mij vertellen?

Op de draaimolen

Het is zeker een hele tijd geleden dat ik als kind op de kermis mocht werken bij de draaimolen. Ik ben dol op de kermis, de muziek, de mensen en de diversiteit van attracties. Geweldig! Als kind vond ik het gewoon interessant om te vragen of ik ook mee mocht reizen. Dat dan als vakantiebaantje. De eerste zomer dat ik meeging, ging ik met de trein naar Maastricht. Daar stond op dat moment de draaimolen te draaien. Ik keek mijn ogen uit, want ik was nog nooit in Maastricht geweest. Na even zoeken kwam ik op het kermisterrein en vond ik de draaimolen. Sjef en Riki waren de eigenaren. Echte Limburgers en erg vriendelijk. Eigenlijk wist ik niet wat mij te wachten stond. Werken op de kermis bestond uit opbouwen, draaien en zo snel mogelijk weer afbreken en reizen naar het volgende dorp. Meestal in een cyclus van 4 of 5 dagen en zwaar werk. Het leven was allemaal erg eenvoudig. Het toilet was buiten in een hokje met een ton, ik sliep op een stretcher achter in de vrachtwagen en leefde in het gezin van Riki en Sjef. Dat was het. Een karig bestaan, maar wel erg leerzaam en gezellig.

Elvis leeft!

Zo kwamen we aan in Maarheeze. Midden op de brink tussen de bomen stond de kermis en wij te draaien. Binnen in de molen stond een platenspeler waarop een stapeltjes langspeel platen lagen. Elvis was er één van. De muziek op de draaimolen was vreemd genoeg van Elvis Presley. Nu niet bepaald muziek voor de allerkleinste, maar zo ben ik Elvis wel gaan leren waarderen. De hele dag was je actief om de kaartjes te bemachtigen van de kinderen die ergens op een paard waren gezet. Vaak hadden de kinderen het kaartje ergens in hun knuistje verstopt en andere gaven het spontaan. En elke rit kwam het voor dat je ouders moest zoeken omdat ze het kaartje vergeten waren. Zeker als het druk was … een heel gedoe.

Iets wat je niet ziet is er wel

Als het wat rustiger was, had ik ook tijd om zelf even over de kermis te lopen. En op de kermis in Maarheeze stond een zogenaamde spiegeltent. Nu was het kermisvolk één grote familie. Iedereen kende iedereen, ondanks dat het in elk dorp een andere samenstelling was. Zo kende ik dus ook de eigenaar van deze spiegeltent en ik mocht een keer gratis naar binnen. Het was een doolhof met allemaal ruiten en spiegels. Door het lichtschijnsel van boven, kon je het glas amper zien. Wat je wel zag was vooral je zelf. Overal! Soms wel tientallen keren in één lange rij. Door de spiegels werd je van alle kanten gedesoriënteerd. Voorzichtig met je handen voor je uit om te voorkomen dat ergens tegen aan liep. Voorzichtigheid geboden dus om de uitgang weer te vinden. En als je even niet oplette en of net iets te spontane actie deed, dan liep je vol met je kop tegen een ruit. Bam… weer een blauwe plek. De verwarring was groot en de hilariteit ook. Want meerdere mensen hadden het zelfde probleem. Jong of oud iedereen klapte wel een keer tegen het glas aan.

Spiegel op de bank

Op een verdwaalde druilige zondagochtend zit ik weleens voor mezelf te mijmeren. Met mooie klassieke muziek op de achtergrond en de geur van een lekker bakkie koffie. Heerlijke tijd om al je gedachte weer eens op een rijtje te zetten. Ik gebruik dit moment om te reflecteren. Grote vragen ‘hoe heb ik in mijn leven gedaan?’ komen voorbij, maar ook kleinere vragen, zoals ‘wat heb ik de afgelopen week gedaan?’ En waarom? Wat zie ik mijzelf nu doen en is dat voldoende? Vaak zit ik dan op een vraag te kauwen waar ik nog niet helemaal uit ben. Dit mijmermomentje bracht mij terug naar die spiegeltent op de brink van Maarheeze. De spiegeltent stond opeens als metafoor voor het leven. Je ziet constant je spiegelbeeld en je weet niet welke kant je het beste op kan gaan. Het is tasten in het licht in plaats van tasten in donker. Je ziet alles, maar tegelijkertijd ook veel te weinig. En lette je niet op dan … ‘pats’ daar liep je weer tegen een raam op. En de ontdekking van hé…!? hier kan je wel door…. Had ik niet gezien. Ik vond het een mooie gedachtespinsel. Net als in het echte leven.

Het leven is net zo transparant als een spiegeltent.

Het leven is net zo transparant als een spiegeltent. Zo botst je ergens tegen iets aan, wat je niet zag aankomen. En zo ben je iets aan het doen, wat je nooit voor mogelijk had gehouden. Een spiegel laat je het tegenovergestelde zien van wie je bent en wat je doet. Je kinderen, je omgeving reageren als een spiegel op jouw handelen. Dat wat je doet of zegt, komt in spiegelbeeld als antwoord weer naar je terug. Soms confronterend, en ook soms nauwelijks waarneembaar. Tenzij je heel goed kijkt, tijdens zo’n mijmermomentje. En als het beeld je niet past of dat dat bij je schuurt, dan weet je ook dat je zelf iets te doen hebt, waardoor je spiegelbeeld veranderd. Een andere houding, ander gedrag of andere communicatie. Het is immers zo: ‘als je jeuk hebt, moet je krabben.’

Een mooi gebaar doet al veel

Zo las ik laatst een Indisch sprookje. Het verhaal gaat over een hond die woonde in een paleis bij de prinses. Het was een prachtig paleis met prachtige versierde kamers. In één van de kamers waren alleen maar spiegels, zodat je zelf helemaal in de rondte kon zien. Op een dag kwam de hond van de prinses in de spiegelkamer terecht. Hij rende rond en zag overal honden om zich heen. Hij schrok en werd woedend. Hij liet zijn tanden zien, blafte en gromde naar elke hond die hij zag. Woedend was hij. Hij rende zo vaak rond als hij maar kon. Totdat hij uiteindelijk van vermoeidheid in elkaar stortte. De prinses zag de hond uitgeput op de grond liggen en zij: “Had maar één keer met je staart gekwispeld, dan hadden al je spiegelbeelden hetzelfde vriendelijke gebaar teruggegeven.” De hond gaf een diepe zucht, alsof hij de prinses begreep.

Van een spiegel kan je nooit genoeg inspiratie krijgen

Ik gun je ook zo’n mooi moment door even een keer in de spiegel te kijken. Spiegelen of gespiegeld te worden. Van dit soort inspiratie kan je nooit genoeg krijgen. Daarvoor heb ik voor jou een Inspiratiemuseum om je nieuwe inzichten te delen. Nuttig als je andere afslag wilt nemen of om je spiegel te bevestigen. Altijd de moeite waard om een keertje af te spreken. Geniet van deze gedachtespinsel! En ik vind het erg leuk als je berichtje achterlaat op deze website. Doen!