Waarom zijn de wegen zo breed, als ze breed zijn?
Afgelopen week was ik als verhalenverteller voor Oekraïne op pad. Zo stond ik op de markt in Berlicum, Heesch en Heeswijk. Los van het verhalen vertellen ontmoet je hele leuke mensen. Een moeder met kinderen, oma in het scootmobile en ook ene Henk. “Ik heb geen tijd voor een goed verhaal, maar hier heb je twee euro.” riep hij in het voorbijgaan. “Heu? Geen tijd? Een verhaal duurt maar 8 minuten. Die heb je toch wel?” Henk kwam tot stilstand. “Nou ja, een paar minuten heb ik wel. Ik ben ook wel een beetje nieuwsgierig en tenslotte is het mijn vrije zaterdag.” Enigszins op zijn gemak kwam bij mij zitten. Henk vertelde mij dat hij in de wegenbouw zat. Ook toevallig want juist wilde ik hem het verhaal over het ontstaan van de wegbreedte aan hem vertellen. “Wat leuk! Dat kan ik maandag mooi aan mijn maten vertellen.” Henk werd alsmaar enthousiaster dat hij toch naar mij wilde luisteren. Het verhaal over de wegbreedte vertel ik vaak omdat maar weinig mensen weten hoe het zo is gekomen. Als je het wilt weten, dan moet je maar een keer een verhalenwandeling met mij organiseren.
Wanneer is doen ook echt iets doen?
Henk en ik raakte in gesprek. Ik vertelde dat ik bezig was met een experiment om gewoon op de markt te gaan zitten om verhalen te vertellen. En dan maar kijken wat er gebeurt en wie je dan ontmoet. Henk dus in dit verband. “Kijk, iedereen kan wat doen. Zo moeilijk is dat niet. Je moet het wel willen, want anders gebeurt er niets.” Henk beaamde dat: “Het zit hem niet in het doen, maar in het willen. Nou, ja. Doen is natuurlijk ook nog wel een dingetje. Zo ken ik mensen die heel weinig doen. Ik bedoel, ze doen wel wat, maar ze doen heel weinig met en voor onze samenleving. Tja, dan heb je aan het doen ook heel weinig.” Het waren wijze woorden van Henk. Hoewel ik het niet helemaal met hem eens was. Wanneer is doen ook echt iets doen? Is elke dag naar je werk gaan, iets doen? Of lekker gaan fietsen, is dat iets doen? Of moet je in de politiek om iets te doen? Vrijwilligers werk? Thuis ben ik ook altijd wel iets aan het doen. In de tuin aan het werk. Soms wat timmeren of schilderen. Verhalen vertellen en met mijn museum op pad. En als ik niets doe, dan word ik vaak heel chagrijnig. Dan raak ik verveeld en ga ik op zoek naar iets om toch maar iets te doen. En als ik dan niets gevonden heb, dan voel ik mij schuldig. Zonde van mijn tijd dat ik niets heb gedaan. En dan moet je weten, dat het dan ook de hele dag heeft geregend.
Niemand doet niets, maar kan je het ook?
Instemmend knikte Henk, alsof hij mij begreep. “Je kan natuurlijk wel van alles doen, maar je moet het ook kunnen.” Kan en kunnen deed mij even denken aan Van Kooten en de Bie, waarin het verschil tussen dat en wat wordt uitgelegd. Hilarisch om te zien. Onze hele maatschappij met alle middelen zijn gemaakt door mensen handen. Alles wat we hebben kunnen bedenken, hebben we zelf bedacht. En iedereen heeft op zijn eigen manier hier een steentje aan bijgedragen. Eigenlijk zou je kunnen vaststellen dat je alles kan. Natuurlijk heb je niet altijd de vaardigheden om alles te kunnen, maar veel is leerbaar. En talenten hebben we ook allemaal. Soms kom ik er zelf achter dat niet alles in je vermogen ligt. Gewoon om je het nooit hebt geleerd. In mijn geval was ik er dus te laat mee begonnen om het onder de knie te krijgen. Daar staat tegenover dat ik het wel probeer en dan tot de conclusie kom, dat ik het beter door een ander kan laten doen. Zoals Henk dat mooi verwoorde: “Je moet niet alles willen doen, want anders blijft er niets voor een ander over.”
En als je het kan … wil je het dan ook?
Wilskracht is echt iets unieks. Wedstrijden worden er mee gewonnen. Doelen en ambities worden bereikt met wilskracht. Het echt willen brengt talent tot grote successen. Of het nu schilders zijn of muziek artiesten. Je hoort al snel of iemand iets wil. Henk wilde graag aan de weg werken. Waarom vraag je je af? Vanuit zijn liefde voor beweging. Hij wilde altijd beweging zien. Aan stilstand had ie een hekel. Daarom is hij wegwerker geworden. Niet omdat hij het kon, maar omdat hij het wilde. Willen is vaak ook vertaald naar passie. Maar passie is toch echt iets anders. Passie is veel meer plezier hebben in wat je doet. Wilskracht is een grote intrinsieke motivator om door te zetten. Er alles uithalen wat er in je zit. Willen is kunnen. Willen is doen. En natuurlijk is het spannend om iets te willen. Wil ik dit nu echt? Kan ik alles opzij zetten om dit ook te gaan doen? Als je echt wil, kan je alles!
En als je al die componenten “Als je wilt kan je alles” bij elkaar heb, kan er nog een drempel zijn. Het lef hebben om de eerste stap te zetten op de reis die je altijd al van plan was en het leven te gaan ontdekken. Soms sta je slechts één kleine stapje af van een veel mooier avontuur. Durf jij?
No responses yet